Son uc gununde geriye sayarken ikibinonuc, sanmayin ki leylekler durduklari yerde durmaktalar…

Cok uzuuuun zaman oldu yeni bir yazi yayinlamayali, paylasacak firsat yaratamayali. Ozurler sonraya kalsin, cok uzatmayayim da sedede geleyim; nam-i diger leylekler su kuslarina karistilar dostlar…
Gecen yil bu vakitler nispeten kuzeyde, ‘bay of islands’ denen adalar koyunda yelken yapiyorduk. Yazilari yok degil bu maceranin :), sadece henuz yayinlanmis degil; editore takilmis olabilir. Hatta bir dizi yazi silsilesi var sonraki maceralar icin yine editor masasinda bekleyen (baska hikayeler, baska zaman anlatilacak), malum hayat bazen yogun…
Neyse efenim, iki bin onucun bitisine gelince (ayri yazilir-yazilmaz muhabbetine girmeyelim bence, burasi vurgu amacli boyle yazildi) leylekler su kuslariyla olan akrabaliklarini degerlendiriyorlar :).
25 Aralik tarihi ogle saatlerinde ciktik yola Auckland Westhaven Harbour’dan, hava pek umut verici degildi acikcasi. Tipsiz, yer yer yagisli, kendine gore bir yaz gunuydu. Bize gore degil, akdeniz insanina gore hic degil… Ben bu yaziyi yazarken ise Wooished Bay’deyiz, Coromandel yarimadasi dolaylarinda. He he anlasildi :), ama su asagidaki haritayla daha iyi anlasilabilir :).

Leylekler su kuslarina karistilar dedik ya Rocinante ile tanissaniz iyi olur, ruzgarda esi bulunmaz yoldas. 83 yapimi bir Alan Wright, Yeni Zelanda’ya has bir yelkenli. Cok seker :).
Demem o ki, ruzgar kuzey-kuzeybatidan eserken bugun ve cilginca cosmak uzere olarak tahmin edilirken deniz, bu koyda demirlemis huzur icinde kitabimizi okumakta, kahvemizi icmekteyiz biz. Sasirtici degil akla uygun bir yaz gunune gebe olmayisi yeni Zelanda’nin, olsun… Denizdeyiz, guvendeyiz, mutluyuz…

As&Re Coromandel Yarimadasi’nin dogusundan bildirdi, burasi goreceli olarak dunyanin obur ucu…

Sevgiler, saygi bizden…