Sabah kalktigimizda Israilli cift coktan ayrilmisti bile. Once zirvedeki gole cikip sonra dagin diger yamacindan inerek Rotoiti golune geri doneceklerdi. Biz goze alamiyorduk o tarafa gitmeyi isin asli, yoksa cok guzel fikirdi aslinda.

Genis genis kahvalti edip gunesin tadini cikardik. Sanki bu daglar mekanimiz bu kulube evimiz gibiydi. Nispeten gec bir saatte dustuk yola, geriye kalan 4-5 saatlik yolun rahatligiyla.

Yol boyunca yalnizca bir kisi gecti bizi. Aslinda aksam gormustuk onu, kulubenin bulundugu duzluge gelmis soyle bir goz atip durmayip devam etmisti yola. Havanin kararmasina yarim saat kala nereye gidiyor diye sesli dusunmustuk. Bizi gecerken kisacik bir sohbet ettik. Aksam 1 saat daha devam edip sonra kamp atmis ormanda.

Kestirme olsun diye yuruyerek gectigimiz bir nehir kolu disinda ilginc bir atraksiyon olmadi yolda. Gerci o da komik bir sekilde sonlandi. As son adimina kadar gayet iyi gelmisti, son anda bastigi tas devrilir gibi yapinca denge saglamaya calisirken botlarini tuttugu elini suya soktu. Botunun bir tekine su doldu. Tesaduf o ya coraplari da o tekin icinde oldugu icin coraplari da islandi. Cok soylendi bana, donup bir el vermedim diye, haklidir hani.

4 saat kadar sonra, bizim icin 3 gun suren rotanin diger ucunda, Rotoiti golune kusbakisi bir manzaraya hakim otoparkta (Mt Robert Carpark), tekrar donmus olduk insanlarin arasina. Heryer pek kalabalikti, otopark araclarla doluydu. Gunubirlik yuruyuse gelmis insanlar, yuruyusunu tamamlayanlari aracla karsilayan dostlari, arabayla soyle bir dolasmaya cikip manzarayi seyredenler…
Yemek molasini burada verdik. Gelecek adimi planladik. Gece asagida gorunen koyde, gol basinda, varsa bir kamp yerinde kalmak istiyorduk. Ama oraya nasil varacaktik? Biraz oturup keyif yaptiktan sonra basladik bayirdan asagiya yurumeye. Hic arac yakalayamazsak bile, bir gece once tanistigimiz Israilli ciftin aksama dogru bu otoparka donecegini ve bizi en kotu ihtimalle en yakin kasabaya birakacagini biliyorduk. 10-15 dakika gecmemisti ki yurumeye baslamamizin ustunden az once otoparkta dikkatimizi ceken bir Hilux Surf ile bir baska koca tekerli arazi araci tozu dumana katarak durdu yanimizda. Ben ondeki araca sığıştım, As arkadakine. Cantalari tasimak, 6. gunun ardindan artik zulum gibi geliyordu. Sagolsunlar bizi St Arnaud’daki milli parkin DOC ofisinin onune kadar goturduler. Murchison’a dogru devam ettiler.

Iceri daldik ama hemen hevesimiz kursagimizda kaldi. Cama yazmislar kocaman, pazartesiye kadar kamp alanlarinda yer yok diye. Ne yapsak acaba diye dusunerek icerde oyalanmaya basladik. Bir de As israr ediyordu, Rotoroa patikasinin bozuk oldugunu, ve uyari koymalari gerektigini soylemek uzere. Kurcalayacak o kadar cok sey var ki etrafta aklimizi toparlayip plan yapamiyoruz. Bu arada kulak misafiri oluyoruz yine bir konusmaya. Bizden en az 20 dakika sonra iceri giren bir elemana “Cadir yeri var.”, diyor gorevli. Adam da “Kulube falan yok mu?”, diye soruyor ve dur ben bir dusuneyim diyor. Cumburlop lafa atliyorum. “Belki fark etmissinizdir, yarim saattir iceride dolanip etrafa bakinirken simdi ne yapacagiz diye dusunuyorduk. Cunku cama kocaman ne buradaki ne de 4 km otedeki diger kampta yer olmadigini yazmissiniz. Sirf kibarliktan sormadik yer var mi diye, ehh oraya kocaman yazmissiniz”. Adam da haklisiniz, fark ettim icerdeki varliginizi falan diye nazikce cevaplayip, o son bonus yeri diger kisiden ozur dileyip bize veriyor. Meger 3 dakika once rezervasyon iptali almislar, var mi boyle sans!

Keyfimize degecek yok. 10 dakika yuruyerek kamp alanina variyoruz. Rotoiti golu kiyisindaki en guzel kamp alani burasi. Sakin sakin cadirimizi kuruyoruz. Cantanin derinliklerinden yedek mayolari bulup cikarip giyiyoruz, dogruca gole. Iskeleden civi gibi soguk gole 3-4 bomba yapiyorum. Aglayarak sahile yuzuyorum, cikinca doymayip bir daha kosup atliyorum. As sahilden yuruyerek giriyor, ordeklerin arasindan. Boyle soguk suya mumkun degil yuruyerek giremem ben, aniden dusmem lazim. Ohh mis!
Gol keyfinden sonra aldigimiz sicacik 5 dakikalik dus ile 3 gunun yorgunlugunu siliyoruz resmen. Ustune guzel bir aksam yemegi, gol kenarina yildiz seyretmek ve derin bir uykuya teslim oluyoruz.

Sonraki sabah pirip piril bir gunle geliyor. As’in dogum gunu :). Ilk defa yaz havasina burunmus, gunesli, isiltili bir dogum gunu As icin. Gune gol basinda kahvalti ederek basladik, ordeklerin esliginde. Derken yanimizdaki camperdan mayosunu giymis isinma hareketleri yapan bir hatun kisi yaklasti yanimiza, fotograf cekmemizi rica ederek. Sabahin bu sogugunda golde yuzecekmis, helal olsun. “Golden once- golden sonra!”, karsilastirmasi yapip gulustuk. “Ben aliskinim soguk suya!”, dedi. Kendisi Fransiz olsa da soguk suya Fransiz degilmis. Sonra yol hikayesini anlatti bize. Kuzey adada otostopla seyahat ederken bu camperin sahibi Slovak hatun kisinin aracina binmis bir gun. Sohbet muhabbet derken cok iyi anlasmislar ve 3 haftadir birlikte seyahat ediyorlarmis. Herkes halinden cok memnun, masraflari bolusmek herkesin yararina ne de olsa.

Bu arkadaslarla vedalasip kamp alanindan kasaba yol ayrimina kadar yuruduk, dikildik yol kenarina. Hedef Picton. Yarin arkadaslarla bulusacagiz ve arabayla feribota binip eve donecegiz artik. Bir gun evvelden cikiyoruz ki hani arac bulamazsak bu 100 kusur km icin vardigimiz yere kadar gider, orda kalir, ertesi gun devam ederiz. Riske atmayalim feribotu. Uzun bir bekleyisin ardindan bizi aracina alan kisi Mt Cedric’ten donmus bir doga sevdalisi oluyor. Picton’a kadar gidecekmis, yarin sabahki feribotla Wellington’daki evine donuyormus. Yaptigi 4 gunluk yuruyusten, baska rotalardan, Wellington’dan ve baska bir suru seyden bahsettik. Zaman cabucak gecti dogrusu.

Blenheim’da verdigimiz tek mola dahil 1bck saat bile surmedi Picton’a ulasmamiz.  Kendimizi yine bir kamp yerine atip cantalardan kurtulmakla basladik ise. Yikandik paklandik, Picton’in merkezine indik. Merkezi derken, Picton tek bir caddeden yada T seklindeki iki cadde kesisiminden olusuyor adeta. Sagli sollu hediyelik esya satan dukkanlar, dondurmacilar, publar, kafeler, restoranlar…, o kadar. As’a dogum gunu dondurmasi, denize karsi parkta sereserpe uzanmak, marina ziyareti, kutuphanenin kablosuz internet nimetinden faydalanmak, aksam eglenceli bir iskoc pub’inda pub rostosu yemek derken geceyi ettik.

Picton’dan ayrilacagimiz gunu de benzeri sekilde sagda solda oyalanarak, kucuk ama hareketli kasabayi arsinlayip, parkta keyif yaparak gecirdik. Biraz tembel bir gun oldu ama aksam sag salim arkadaslarla bulustuk en azindan. Feribot gece 1bucukta aldi araclari. Aksam yemegi yedigimiz pubda kivi kusuyla ilgili bir kitap okuduk. Hayret ettik anne kivinin yumurtladigi yumurtanin buyuklugune. Sonra da arabayi feribot iskesine cektik arkadaslar arabada biz iskele binasinda 1-2 saat kestirdik. 3 bucuk saat kadar da feribotta kestirdik. Sabah 7’ye dogru Wellington’a yanastiktan sonra yola bir koyulduk, durmaksizin Auckland’a dogru. Ilk planlari yaparken cumartesi Taupo golu civarina kadar 5 saat gelip orada kalip pazar kalan yolu yapmak uzere anlasmis olsak da herkes evini oyle cok ozlemis olacak ki 10 saatte, şıp diye yolu bitirme fikri oy cokluguyla kabul edildi. Cumartesi gunu saat 5 dolaylarinda evimizin rahatligina kavusmustuk.

Neye niyet edip neyle sonuclanan bu seyahatle birlikte, daha once karsilasip dikkatsizce gecistirdigimiz bazi dersleri tekrardan almis olduk. Cifte dikis oldu anlayacaginiz. Havaya inat olmazdan tutun, gereksiz esya ayrimina ve yuruyus tedbirine kadar birsuru konuda tembihledik kendimizi. 2011-2012 gecisi boyle gerceklesti iste sevgili dostlar. Hayat surprizlerle dolu…

Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.

As & Re 2 haftalik surprizlerle dolu bir seyahatin ardindan bildirdi. (8 Ocak 2012, Auckland NZ)