2012’nin 1 Ocak sabahi, erkenden kalkip dustuk yola yine. Onceki gunku kartonun arkasina Christchurch yazip basladik caddede beklemeye. Nelson’dan Christchurch 300-400 km falan vardir herhalde. Yarim saat gecti tik yok.

Acaba Christchurch’e gitmesek mi diye dusunmeye basladik. “Kimse gitmedigine gore o tarafa, otostopla ilerlemek zor oldugu gibi donmek de zor olacak.”, diye konustuk aramizda. Sonra basladi, kisa kisa adimlarla ilerleyisimiz.

Ilk, yaslicana bir amca aldi bizi, 10 km otedeki dort yol agzina kadar. Bir arkadasinin evi ile ilgili problemlerini ve ona yardima geldigini, aksam da beraber guzel bir yilbasi gecirdiklerini anlatti. Sonra hippi bir abla durdu, sarma sigarasi dudaklarinin arasinda. Yilbasi sabahi calismak zorunda kaldigi icin biraz efkarliydi ama yine de memnundu halinden. Haftada 1-2 kez bir otelin havlularini yikamaya sehre iniyormus, onun disinda hep ciftliginde kaliyormus. Boylece sehrin hengameli hayatindan uzak kalip, rahat ediyormus. Sonra bir baska genc ruhlu, Metallica’ci abinin arabasina bindik. Tek basina daglara gidiyordu. Ailesinden ayri kaldigi tek zamanmis, tek geceligine kampa ciktigi bu tepe yuruyusu. Kucuk kizinin oyuncaklariyla doluydu bagaj, kenara itistirip oyle koyduk cantalarimizi. Bizi bir hayli goturdu eksik olmasin ama yine de bu gun icin planladigimiz yolculugun cok az bir kismiydi. Ogle saati oldugunda henuz 30-40 km ancak ilerleyebilmistik.

Kampa giden abinin arabasindan inince bir hayli uzun bekledik. O kadar nadir arac geciyordu ki umidimizi yitirmek uzereydik. Derken şıkıdım şıkıdım bir abi aldi bizi, hafif Ciguli’yi animsatan. Arka koltuktaki kirmizi gömleğe ve Ciguli sapkasina pek takildi As, sahne sanatcisi gibi bir adamdi vesselam. Yine konudan konuya atlayarak, genellikle seyahatler hakkinda sohbet ederek 30 km kadar guneyde bir yol ayriminda ayrildik iyi dileklerle. Ogleni geciyordu vakit.

Tam kosebasina bir lokanta konuslanmis, hicbiryerle dagbasinin bulustugu kosede. Acikmistik, kolay ve hizli olsun diye ucuzundan bir patates kizartmasiyla gecistirdik.

Tekrar yola dikildigimizde sansliydik. Kisa bir bekleyisin ardindan sıkış tepiş, Fransiz bir çiftin aracına bindik. Fazla uzun beklememiş olmamiza ragmen gunesten kavrulmustuk, kremi arabada unutmusuz. Bayan cat pat ingilizce biliyordu ama derdimizi anlatamadik karsilikli. “Amaaan bosver guneye dogru gidiyor iste zaten tek yol var .”, diyerek cok ustelemedik. Bu geceyi yolda bir kamp alaninda gecirelim madem diye konustuk aramizda. 40 km kadar guneyde Nelson goller bolgesi girisinde bir yer oldugunu hatirladik ama sapagi tutturamadik bir turlu. Kendimizi 60 km daha guneyde, Murchison’da bulduk. Fransiz cift de aslinda kaybolduklarini itiraf ettiler. Dumduz bir yolda ne kadar kaybolunabiliyorsa artik… Hazir orta olcekli bir kasabaya gelmisken orda kalmaya karar verdiler. Kasabanin ortasindan gecen caddede indik arabadan.

Tesaduf o ya, Murchison aslinda nehir kayagi sporunun Mekke’siymis, olcegine kiyasla pek meshur bir yermis. Hatta kendine ait i-site danisma ofisi bile vardi. Oraya ugrayip yerel bilgi aldik. Yerel bilgi alirken ve dev topografik bolge haritasi onunde As ile fikir teatisinde bulunurken yeni bir plan gelistirdik. Nelson goller bolgesine gidip, batidan doguya 3 gunluk bir yuruyusle hem 2 meshur golu gorecek hem de guzel bir doga yuruyusu yapacaktik. Ikimiz de bu plana eridik bittik. Murchison girisinde temel ihtiyaclari karsilayan nitelikte, ucuz bir kamp yeri de varmis; enfes.

Once yolun karsisindaki supermarkete ugradik. Kasiyer bayan hemen acidi bana oracikta, istakoza donmus yuzumu gorunce. Gunes kremi de dahil olmak uzere biraz alisveris yaptik. 3 gunluk yuruyus icin ve bu aksam guzel bir solen icin hazirlandik. Sonra kasaba merkezinden yuruyerek, 2 km kuzeydeki kamp alanina ulastik. Guzelce orman icine cadirimizi kurup nehir kenarina gittik. Suya bile girerim diye hayal ediyordum ben ama mayolarimizi da aceleden aracta unuttugumuzu fark ettik. Artik nasil hizli bir ayrilis yasadiysak.
Idman yapan bir tane nehir kayakcisi vardi suda. Akintiya karsi kurek cekip, ilerleyince akintiyla geri donup, kaya arkasindaki sakin bolgede dinlenip tekrar deniyordu ilerlemeyi. Ogrendik ki egitim de yapiliyormus burda belirli donemlerde. Her seviyeden kanocuyu bulusturan bir yermis burasi.

Aksam yemegi icin salata, sebze kavurma ve pilavdan olusan guzel bir menumuz vardi. Kampin mutfaginda hazirlik yaparken biri Danimarka’dan biri Isvec’den bir ciftle arkadaslik kurduk. Aksam yemeginde ayni masaya kurulup sohbete oturduk. Yeni Zelanda’ya doya doya nehir kayagi yapmak icin, sadece nehir kayagi hedefiyle geldiklerini anlattilar. Bulundugumuz ovanin 4 buyuk nehrin bulustugu, degisik zorluk ve guzellikte kayak rotalarina sahip, nehir kayakcilarinin hacca gidercesine geldikleri bir yer oldugunu anlattilar. 2 haftadir nehirlerin farkli kollarinda olmak suretiyle sayisiz rota tecrube etmisler burada. Guzel maceralarini dinledik, heyecanlarina ortak olduk. Biz de kendi seyahatimizden birseyler anlattik. Guzel bir aksam yemegi oldu, sanki birbirimizi onceden taniyormusuz da hikayelerimizi paylasiyormusuz gibi. Artik hava kararip herkese yorgunluk coktugunde iyi geceler diyerek cadirilarimiza yollandik. Circir bocekleri ve dibimizden gurul gurul akan nehrin sesiyle yorgun bir uykuya daldik.

Takaka'dan Murchison'a katettigimiz yol. :) 31Aralik 2011-1Ocak 2012

As & Re otostopla ilk 100 kmlerini astiktan sonra bildirdi. (1 Ocak 2012, Murchison)