Geriye kalan birkac saatlik yuruyusu cok ciddiye almadik sanirim. Sabah yine genis genis hareket ettik. 10’a dogru yola ciktigimizda soguk diger sabahlara gore biraz kirilmisti. Yagmur gelmis, arkamizdan saldirmak icin firsat kolluyordu belli ki. Bizi yakalamdan vadiden ciksak iyi olacakti.

UpperCables Kulubesi ic mekan

Bizden sonra gelecek olanlar kuru odun bulabilsin diye biraz odun toplayip kulubeye getirdikten, sagda sola bakinip sunun bunun fotografini cektikten sonra harekete gecebildik.

sabah saatinde UpperCaples Kulubesi

Hava aydinlikti ama gunes yoktu. Henuz alcalmamis kalin bir bulut tabakasi kaplamisti gokyuzunu.

Asagi Caples kulubesine inen patika gunduz gozuyle olunca aksamki kadar rahatsiz edici degildi.

LowerCaples Kulubesi, mavi montlu arkadas bir gece once ormanda uyuyan cesaret timsali insan.

Acele de etmeyince cok stres yaratmiyor yol tabi. Doganin tadini cikara cikara 2 bucuk saatte indik asagi kulubeye. Yine noddle corbasiyla konserve ton baligindan sonra tekrar koyulduk yola.

Bekledigimizden cok uzun surdu yine yol. Patika vadiye inip dere yataginin kenarindan devam edemedigi icin hep, yer yer inisler cikislar vardi beklenmedik bir sekilde. Mevsim degistikce, akarsu rejimine ve bolgenin islakligina gore patikanin uygun bicimde sekillendirildigini ogrenmis olduk boylece.

Kisa surecegini dusundugumuz son gunumuzde, hedefe yakin oldugumuzu bilmenin yorgunlugu vardi biraz da ustumuzde. Neticede saat 4 olmustu bisikleti sakladigimiz parka geldigimizde.

Iste simdi sansli kisiyi yani beni bir baska sinav bekliyordu. 37 km pedallayip arabayi getirmek. Bu dort gunun ardindan tam da yapilasi sey degil mi! Erzak stogumuzda geriye kalan kraker ve peynirden biraz atistirip koyuldum yola. Malum yemegi sirtinda tasiyinca insan, once en agirlarindan basliyor yemeye.

Basta iyiydi guzeldi. O kadar zor degilmis canim alti ustu bir kac tepe asacagim sonra da duzluklerden onlarca km yolu kolayca gecip mercimege varacagim diye dusunuyordum.
 Nedir bu kucumseme hastaligi? Bir anda kendimi yedi denizleri asmis nice daglari delmis bir gezgin sandim! Sadece yarim saat surdu cengaverligim. Yarim saat sonra, pil bitti bende. Ceplerimde ne varsa yiyorum ama nafile. Bazen bisiklet beni bazen ben onu tasiyaraktan gidebildigim kadar gittim.
Kolayca gecerek bitirecegimi dusundugum son duzlukler aslinda duz degilmis, onu anladim bir de o esnada. Daha once dusunmem gerekirdi aslinda: arabayi rotaya basladigimiz yere park ettik, ordan rotaya baslamak demek aslinda oranin dagin yamaclarinda yukseklerde bir yer oldugu anlamina geliyor, nedir bu duzluk beklentisi. Son 8 km oyle tatli bir egim ki arabayla giderken bile egim olarak anlamiyorsun. Ama zaten yorgunsan ve 30km tepip o taaaatli egime girdiysen, candan geriye hicbir sey kalmiyor.
O kadar mukemmel 4 gun gecirmek var mi? Hemen alirlar adamin facasini asagiya. Neden acele etmistik rotayi bitirmek icin?
 Eveeeet, bildiniz! Yagmurdan kaciyorduk. Ama nereye kadar kacacaksin? Basladi ahmak islatandan, dondu bulut icindeymissin gibi ciselemeye. Karanlik oldu mu bir de bu arada! Yanima el feneri de almamisim, ohhh miss! Toprak yol hemen camura dondu mu? Doner tabi!

Hayatimda hic bu kadar kotu bir tecrube yasamamistim bisikletle. Bisiklet ustunde dogdum, buyudum ama hic bu kadar zorda kalmamistim. Son 3 km’yi zifiri karanlikta hicbirsey gormeden yurudum. Ise yarayacak ya, ay henuz dogmamisti. Cebimdeki gpsin ekranindan yayilan soluk isikla yandaki hendegi takip ederek, dibinden yoldan ayrilmadan devam etmeye calistim. O kadar karanlikti ki kimi zaman ayagimi suruyerek yurumek zorunda kaldim, kafami goge kaldiraraktan. Yolun sonlarina dogru toprak yol ormana girdi ve yolda oldugumu yukari bakarak agac olmamasindan anlayabildim sadece. 4 saat surdu arabaya ulasmam, bekledigimizden cok cok daha fazla.

Wakatipu golune geri donunce karsilastigimiz manzara

Neyse ki sonra hersey tatli bir sona ulasti. Dondugumde endiseden sararmis, soguktan morarmis bir As buldum. Tam da beni aramaya gelmek uzere yola cikmaya hazirlanmaktaydilar. Toparlanip bindik arabaya. Queenstown’da kaliriz diyorduk bu gece ama yolda ilk gordugumuz kasabada bir odaya attik kendimizi saat 10 olmadan. Sicak dus ve yumusak bi yataktan daha paha bicilemez birsey yoktu bizim icin o saatten sonra. Ustelik cennet’e de (Paradise – NZ) yarim saat mesafedeyiz, buralara kadar gelmisken gorulebilecek bir yer daha.

1Fotograf1Gun 18Haziran Caples Vadisi

Bilginiz olsun, bu yuruyuse ait butun fotograflara suradan bakabilirsiniz :).

As & Re Glenorchy’den bildirdi. (18 Haziran 2011)