Dunku muhtesem manzarali sekiz saatlik yuruyusun ardindan cektigimiz yorgunluk uykusu, gece buz gibi soguyan kulubede biraz bolunse de dinlenmemize yetti.
 Sabah erken kalkip yola koyulmak istiyorduk. Kalktigimizda gordugumuz buz gibi manzara tulumun icinde kalmaya itti bizi. As bir gazla kalkip sobayi tekrar yakmaya calissa da yetersiz gazete ve islak odunlar sebebiyle basarili olamadi. Caresiz bir sekilde buz gibi sogugun icine kalktim ben de. Bosverdik atesi ve hizli bir kahvalti yaptik. Yine de hedefledigimizden 1 saat gec cikabildik yola.

Yolun ilk etabi Howden golune kadar kolay sayilirdi, Howden Golu kiyisindaki Howden Kulubesi’nde de ogle yemegimizi yemeyi planlamistik.

Bu manzarayi gor de durma bakalim yolda! Gozunun alabildigi butun alana bakman zaten ondakikalar aliyor.

Yolda gormeye devam ettigimiz essiz manzaralar karsisinda etkilenmemek elde degil.

Birseylerin fotografini cekmek icin ya da manzaranin tadini cikarmak icin durmaktan alamiyorduk kendimizi.

Bu acidan bakinca pek birseye benzemiyor sanki. Ama yine de yuksek be yau!

174 metre yuksekligiyle Earland selalesinin onune geldigimizde Chris coktan cantayi indirmis bizi bekliyordu.

Biliyor ki bu manzarayi gorunce cok oyalanacagiz basinda. Selaleden serpinti halinde dokulen su kendine ufak bir gokkusagi yapmis ve onun renkleriyle sanki renklenmis gibiydi.

bu nasil bir havuzcuk!

Selalenin onundeki berrak goleti gorunce Cango’nun bu suya girmesine kimse engel olamaz diye sakalastik. Soguk-sicak demeyip her gordugu berrak suya dalan adam ne de olsa :).

Su o kadar soguk ki doldurdugumuz siseden ancak ufak yudumlarla icebiliyoruz. Soylemedim daha degil mi? Butun rota boyunca gordugun her sudan icebiliyorsun ve evde para verip aldigim sudan da daha leziz. Neyse doga ve su hikayelerine daha sonra deginmek uzere geciyorum simdilik.

Gol kulubesine geldigimizde yarim saat gecikme olmustu planimizdan. Sabah 1saat gec cikmis olmamiza ragmen yarim saat gecikmis olmamiz normalden daha hizli ilerledigimizi gosterse de yemek molamizda hizli davranmamiz gerekecek. Gunes dunku kadar parlak degil bugun, gun erken kararabilir.

Hizli yemek cozumu olarak noddle corbasi ve konserve somonun ardindan tekrar koyulduk yola. Aslinda bir gece bu gol basinda kalip doganin tadini cikarmak isterdik ama haftasonu gelecek yagmur bulutundan once Caples vadisine inmek niyetimiz. Asil planimiz Greenstone vadisinden giden daha uzun ama hep inis oldugu icin daha kolay olan patikayi kullanmakti ama o vadide bulunan McKellar kulubesinin bakimda olmasi, tam orta noktada kalacak baska bir yer kalmamasina sebep oldugundan zor yolu secmek durumunda kaldik. Saat 2 olmak uzereydi ve kapidaki tabelada Yukari Caples kulubesi icin 7-8 saat yaziyordu. Chris’in bes saatte yapariz demesinden gaz alarak koyulduk yola.

Bir saat gecitin dibine ulasmak icin bir saat de McKellar Gecidi’in seviyesine cikmak icin harcadik. Inis iyiydi de cikis tam uzecekti ki bizi, bitti neyse ki guzelce bir duzluge acilarak.
Gecide ulasmamiz cok hizli oldu diye sevindik hemen. Sonra da amansiz bir inise basladik vadiye dogru, agaclarin arasindan, su akintilarinin olusturdugu merdivenlerden.

Dagin bu yuzu ruzgari ve nemli bulutlari sirtladigi icin olsa gerek yemyesil bir ormana daldik kisa bir sure sonra. Ilk dakikalarda Fangorn ormaninin icinde olmanin buyusune kapilsak da cok kisa surede nasil zorlu bir yuruyusle karsi karsiya oldugumuzu anladik. Heryer buyulu bir yesillikle kapli ama bu aslinda nem ve yagistan heryerin yosunla ya da adini bile bilmedigim bin bir turlu bitkiyle kaplanmasi anlamina geliyor. Tabi bastigin her yerin kaygan olmasi da bonus ozellik. Yosun degilse nemli bir koktur bastigin sey. Yogun yagis sebebiyle hicbir agacin koku toprak altinda kalmamis, engelli kosu gibi altlarindan ustlerinden gecmek zorundasin hizli bir sekilde, cabuk kararlar vererek. Yikilmis ya da kirilmis agaclar da yardimci olmuyor tabi. Durum buyken bile halen As ile etrafin buyusune kapilip vakit harcamaktan kendimizi alamiyoruz. “aaaa, suna baaaak, agac ayni peygamber devesine benziyor.”, “woa, bu nasil bir kok, yumruk yapmis elini sanki”, “bunlarin hepsi konusacak gibi geliyor bana”… Bu esnada ortam zaten los, gunesin kendisine faydasi yok, saat gunesin mesaisinin bitecegi saate dakikalar bazinda yakin; cok yogun bir orman icindeyiz, tam mesaiyle calisan aydan bile umidimiz yok.

Sonra sonra acele etsek de hava kararmadan yetisemedik kulubeye. Iste ondan sonra asil sorunla yuzlestik. Patikayi takip etmek imkansizlasti. Zifiri karanlikta el fenerlerimizle yalnizca bastigimiz yeri aydinlatip gorerek, dikkatle yurumeye calisirken zirt pirt patikayi kaybediyoruz, biraz geri donup en son gordumuz agaca cakilmis isaret plakasini bakiniyoruz. BackCountry dedikleri bu patika izleme metodunda duzenli araliklarla agaclara ucgen yol isaretleri cakmislar. Eskiden bu isaretlerin fosforlu oldugunu soyluyor Chris. Bunlar ise fosforlu degil ve feneri ustune tutunca bile goremeyebiliyorsun. Gunduz gozuyle gidis yonundeki en az iki tanesini gorebildigin icin takibetmek hic zor degil ama karanlikta biri icin durdugun yerden digerini goremedigin icin isler cok zor.

Gece karanliginda 3 kisi surekli agac govdelerini taraya taraya gitmek zorunda kaldik mecburen. Dagda, ormanda 2-2,5 saatte 15-20 km yol yuruyebiliyorken bu karanlikta 2 saatte son 3 km’yi ancak yuruyebildik. Eger daha da geride yakalansaydik geceye, muhtemelen ormanda uyumak zorunda kalirdik. Hatta ertesi gun karsilastigimiz bir yalniz gezgin kiz bizim arkamizda geceye yakalanmis ve tek basina oldugu icin de yolu bulamayip ormanda yatmak zorunda kalmis. “Pek fazla hayvan duymadim, sadece bir domuz sesi geldi bir de Kea”, diye ozetledi geceyi. Ona sorarsaniz sansliydi cunku yagmur yoktu. Bana sorarsaniz tek kelimeyle korkunc! Ben olsam herhalde kafayi yerdim gece.
Asil ilginc olan bu ulkede ayi, yilan, kurt ya da benzeri tehlikeli olabilecek hic bir canli olmamasi. Buralarda rastlayabileceginiz en vahsi hayvan insan. O kadar tehlikesiz ki bu daglar tepeler 40 milyon koyun basibos dolasiyor her yerde, ne kopek ne de coban var baslarinda. Ormanda tehlikeli diye addedilen tek varlik dag ormanlarinda yasayabilen tek papagan turu olan Kea papaganiymis. Parlak seylere ilgisi oldugundan gelip kampta aciktaki esyalari kurcalarmis. Bir de lastik dislemeyi sevdiginden bot calma huyu varmis. En tehlikeli varlik bu iste, botunu caldigi icin yalin ayak yuruterek seni oldurmeyi planliyor. Saka degil, kulubelerde uyari panolari var, ilgi cekici seyler bulundurmayin acikta diye.

Kulubeye vardigimizda huzura erdik gercekten. Hemen etraftan kuru odun topladik, sobamizi yaktik. Etrafina oturup guzel bir aksam yemegi yedik ve ustune sicak cikolatamizi ictik. Sanki karli daglarin ortasindaki genis topraklarin tek hakimi biziz, kis mevsiminde oldugumuz icin kulubeler bos oluyor. Bir tek ilk gun 1 kisi vardi yatakhanede onun disinda hep bizimdi kulubeler.

Bekledigimizden cok zorlu oldu bu etap. Sabah genis genis davranip saat 10’da cikmistik yola, soguktan ve usengeclikten. Ona buna bakarken de kaybettigimiz zaman bize 10 saatten fazla suren bir yuruyuse maloldu. Ama tamamen degdi dogrusu.

Bilginiz olsun, bu yuruyuse ait diger fotograflara suradan bakabilirsiniz :).

As & Re Caples vadisinden Yukari Caples Kulubesi’nden (UpperCaples Hut)bildirdi. (17 Haziran)