Geldigimizden beri o kadar cok seye el attik ki duyan gezmeye degil kalmaya geldigimizi sanabilir. Uc ay bir aracta vakit gecirecegimizi hesaba katarsak temel ihtiyaclarimizi en kolay yoldan halletmek icin iyi hazirlanmamiz gerektigini dusunuyoruz.

Hava ve su gibi bir diger temel ihtiyac da internet erisimi bizim icin. Medeniyetin seviyesi arttikca internet erisim kabiliyeti dusuyor nedense. Internet fiyatlari cok sacma sapan ve hicbir yerde beles internet yok. Biri lutfen bana aciklayabilir mi acaba, Kambocya gibi fakir bir ulkede ya da Cin gibi devasa bir ulkenin ucra koselerinde bile bedavaya internete girebiliyorken neden avrupa’da ya da kendini ilerlemis sanan ulkelerde internet bulamiyoruz?

Neyse bos verelim bu durumu. Ihtiyacimizi, piyasaya yeni giren bir firmanin kampanyali baglanti cubugunu (donkey) alarak cozduk. Vodafone ve devlete ait Telecom firmalari musteriye doymus olacak ki abarti garip paralar istemekteler. Internet ve hostellarin panolarinin ilanlarinda ayrilacak gezginlerden baglanti cubugu satan var mi diye aradim ama ya kimse almamis ya da herkes yaninda goturuyor olmali, hic bulamadim. Cok gelismis bir sirt cantali kulturu var. Satilik cadir ve kamp malzemesi ya da campervan bulmak o kadar kolayken butun gezginlerin kullandigi bazi temel seyleri bulmak yine de pek kolay olmayabiliyor ikinci el olarak. Ya da biz sezon sonu geldigimiz icin heryere sessizlik cokmus durumda.

Bir diger soku da yemek fiyatlarini gorunce yasadik. Dort bucuk ay Asya’nin dogusunu gezdikten sonra normal hayatin nasil oldugunu unutmusuz resmen. Daha gecen hafta 1-2 dolara yedigimiz yemeklerin yine ayni cekik gozluler tarafindan 12-13 dolara satildigini gorunce ne yiyecegimizi sasirdik dogrusu. Ilk gunler korku ile yaklasarak yedik. Sonra yavas yavas canlandi eski yasantimizdan sahneler aklimizda. Aslinda Turkiye’deymisiz gibi dusununce, herseyi mantikli bulmaya basladik. Menulerdeki rakamlari birimden bagimsiz olarak dusundugumuzde hersey bire bir Turkiye ile ayni oluyor. Soyle ornekleyebilirim; taksimde bir lokantada sececegin bir yemek 10-12 lira ise burada 10-12 NZ$ oluyor. Yavas yavas bu durumun her turlu urunde boyle oldugunu fark ettik. Bira 3 lira yerine 3 NZ$’i ya da 1 kilo migros kasari 11 lira ise burada 11 NZ$’i. Tabi bu durumu anlamak hayatin pahali oldugu gercegini degistirmedi bizim icin.

Mercimege tasinmamiz ile birlikte kendi yemegimizi pisirmeye basladik tekrardan. Ama ne yazik ki dunya henuz kuru bakliyatla tanismamis. Hem bozulma derdi yok, hem darada hafif ama tavada agir cekiyor. Bozulmaz kokmaz deyip de cantaya doldurabilecegimiz birsey yok ucuz yollu, pirincten baska. Bu incelemenin kapsamini genislettik ilerleyen gunlerde. Kocaman bir alisveris merkezinde yaptigimiz arac hazirligi ve birkac haftalik erzak alisverisi esnasinda iyice emin olduk hayatin ulkemizdeki rakamlarla burada da devam ettigine. Ama yine de belirgin bazi farklar var belli ki. Otomobil fiyatlarinin 3’te 1 olmasi ve kisisel yillik gelirin 3 kat fazla olmasi gibi. Ayni rakamlarla yasiyorsun ama cok daha fazla kazaniyorsun. Ben bu matematigi sevdim dogrusu. Kiyafet ve elektronik fiyatlari da ayni rakamlarla yasaniyor burada. Gecici kalan insan icin pahali oluyor haliyle TL-NZ$ kur donusumunu yaptiginda. Benzin fiyatlari kur donusumunu yapsak da ucuz, hele bir de ulkenin kazanc duzeyi ile dusununce iyice ucuz gibi oluyor. Dizel 1.5’larda gezerken benzin 2 para civarinda gordugumuz kadariyla. Ilginc bir uygulama var dizel araclarda. Dizel ucuz oldugu icin ek vergi vermek zorunda yaptigi kilometre kadar. Boylece aradaki kazanc cok aza iniyor. Sanirim dizel dogaya daha zararli oldugu icin ceza odemek gibi birsey oluyor bu vergi. Bir de OTV vergisi kilikli birsey var. Ama aracini kulanmiyorsan odemiyorsun. 3 aylik bandroller seklinde aliyorsun. Ne zaman alirsan o tarihten itibaren gecerli oluyor. Eger aracini satiyorsan ve bir kac ay musteri bulamazsan bos yere yillik verginin yarisini odemek zorunda kalmiyorsun, bir kac gunle kacirip.

Alisveris merkezlerinden uzak durmayi ogrendik, sebze&meyve soz konusuysa. Seyahat esnasinda bir cok tarlanin arasindan geciyorsun ve cok ucuza torbalarini rahatlikla doldurabiliyorsun. Gece campervan ile konaklamak icin en ucuz yol “doc” diye isimlendirilen kamp alanlarini secmek oluyor. Devletin olan ve memur zihniyetiyle isletilen bu yerlerde cok ucuza konakliyorsun. Tek problem cok azinin sicak suya sahip olmasi. Doc disinda kalacaksan her yer kamp dolu, ozel isletmecilere ait. Herhangi birinin arka bahcesi ya da tarlasi ufak bir makyajla kampci parkina donusebiliyor. Isin asli, bu gibi yerlere sadece sicak su ihtiyacin varsa yanasiyorsun. Yaz mevsiminde olsak hic burnunu buralara sokmadan halk tuvaleti ve duslarini bedavaya kullanip mis gibi yasarsin.

Sehirler arasi yollar cogunlukla sadece gidis-gelis seklinde. Belli araliklarla ek serit cikiyor sollama (yani saglama:) icin, uzun konvoylari bu seritlerde eritiyorlar. Hatali sollama icin de ortam yaratmiyorlar bu sekilde. Dar yollar once stresli gibi gorunse de kurallara uyuldugunu gordukce rahatlatici. Yol kenarindaki tabelalari herkes dikkate alinca gercekten cok guvenli oluyormus yollar. Tabakhaneler burada cok onemli degil anlasilan, 50 yaziyorsa 50 ile gitmek normal olan.

Nelerden bahsettik? Temel yasam gereksinimleri… Yemek, masraflar, yatak, yol ve internet. En temel sartlari garantiye aldigimiza gore yollara dusebiliriz artik deyip dustuk guney adaya giden yola. Yol maceralari baska hikayeler ama, baska zaman anlatilacak.

As&Re yollara duserken bildirdi.