Iki gece bir gunduz gecirdikten sonra hayli alistik buraya. Aslinda yavas yavas yukseldik sayilir bir haftada. Kunming, Dali, Lijiang ve Tiger Leaping, bir haftadir 2000 lerin uzerindeyiz. Tek alismak istemedigimiz soguk. Bir ay kuzey sehirlerde soguk havalari bitirip Kunming’de 2 gun sicak havanin tadini alinca hemen simardik.

Bu sabah yine peynir, domates ve lavas kahvaltisi yaptik meydanin ortasinda herkesin gozleri bizleri takip ederken. Birilerinin peynir yiyor olmasi mi yoksa iki turistin restoran yerine meydandaki masalarda cilingir kurup kahvalti ediyor olmasi mi onlara ilginc geldi anlayamadik. Aslinda peynir yapmayi yeni ogrenmisler, o tur bir gelenekleri yok. Buldugumuz peynir dukkani ozellikle yazmis duvarina gururla “peynir yapmayi avrupali ustalardan ogrendik” diye.

Bugune dair planlari tekrar gozden gecirmemiz gerekti. Cunku 2 gundur gunesli ve bulutsuz hava varken suan kar yagiyor ufak ufak. Estiginde bicak gibi kesen ruzgar da pek bisiklet turu yaptiracak gibi durmuyor. Tibet kasabalarindan gecip Napa golune gitme plani suya dustu. Onun yerine eski kasabadan cikip butun bir gun yeni yerlesim bolgesini gezdik. Daha sonra Israilli arkadaslarla tekrar karsilasip gole gitme cabalarinda deli gibi tipiye tutulup, arac bulamayip cok zor anlar yasadiklarini hatta kameralarinin kelimenin tam anlamiyla dondugunu (lensin mekanizmasi donmus galiba), butun bunlarin yaninda ustelik gole de ulasamadiklarini ogrenince gole gitmek konusunda israrci davranmayisimiza sevindik dogrusu. Doganin yaptirimi karsi konulacak gibi degil… Rahatlayip, taleplerine uyum saglamak gerekiyor…

Yeni kasabaya cevirdigimiz gezintimizde pazar yerine arsinladik.
Geleneksel kiyafetleriyle kadinlar sirtlarina astiklari sepetler ile alisveris yapiyorlar.Aldiklarini sirtlarindaki sepete ativeriyorlar, pek bi pratik. Cok cesitli sebzeler, otlar ve mantarlar gorduk. Tursuya benzer, bidonlara basilmis birseyler, ordeginden domuzuna her turlu et, butununden parcalanmisina cesit cesit.
Bu bolgede kulaktan dolma duydugumuz gibi kedi kopek yemiyorlar. Cin’de tuketildigi yerler var elbette de, burasi o yerlerden biri degil. Hatta her dukkanin, ailenin ufak bir tane kopegi var ortalarda fildir fildir dolasan.

Iyice yorulup yorgun dusunce, bir de kar ve ruzgar siddetini arttirinca kendimize sicak bir yer aradik. En uygunu yine misafirhanedeki kuzine basiydi. Ufak bir kalabalik toplanmisti yine ates basina. Sohbet her telden caliyordu. Bir ara Thomas ile yemek konusuna gelince bugun aldigi yeni ocaktan bahsetti. Yemegini hep kendisi yapiyormus. Hem bes kat daha ucuza yemek isini cozuyor hem istedigi seyi yiyor. Aslinda As bunu bana daha seyahate cikmadan evvel onermisti de ben “olur mu canim oyle sey kim ugrasir onla” demistim. Ahh dilimi essek arilari soksun. Gidip Tom’un yeni oyuncagini kurcaladim. Biraz buyuk gibi ama dunyanin her yerinde her turlu yakitla calisabilen bir ocak. Kolayca alabilecegin benzin veya bizim gazyagi diye bildigimiz white gas bulmak yeterli. Cok aklimiza yatti bu is ve ayni yerden biz de gidip aldik bir tane. Pazar yerindeki teneke kap-kacak dukkanindan da tam hayal ettigimiz sekilde bir kapakli pisirme tenekesi aldik. Aksam yemeginde bu ocakta Tom’un yaptigi bir pilavla ocagi denemis olduk. Bence bu is tutar ve As bundan sonra yemek konusunda daha fazla aci cekmez :P. Hani aci cektiginden degil de sadece mantikli yemek bulmak icin 2 fazladan tur atmayiz, bir de denemek istedigimiz seyleri daha kolayca alip kendi damak tadimiza gore pisirebiliriz.

“Burada sanki zaman durmus gibi” diye yorumladi As Shangri-La’da gecen gunlerimizi. Insanlar agir hareket ediyor, kimsede bir telas ya da kosturmaca yok. Irtifanin getirdigi bir adaptasyon mu yoksa buyukbas hayvanciligin aliskanligi miydi bilemedik. Belki henuz acilmayan turizm sezonu sebebiyle kasabanin henuz kis uykusundan uyanmamasidir.

As & Em 3270 metrede yasayanlarin yanindandan bildirdi.