Yolun zor kisimlari arkada kaldigi icin sabah hic aceleci degildik. Muhtesem bir manzaraya uyandik yatagimizda. Kahvalti icin yemek salonuna gittik. Bu yore halki olan Naxilerin ekmegi (Ba Ba) bizim bazlama ekmegine cok benziyor. Normalde ekmek kulturu olmayan Cin’de, cok sevdigimiz turden bir kahvalti yapma imkani bulduk: domatesli yumurta, Ba Ba. Saat henuz 8 bucuk olmasina ragmen bir onceki misafirhanede kalan kanadali 3 genc ve 4 kisilik diger grup gelmislerdi bile. Hepimiz birarada kahvalti ettik girgir samata yaparak. Kahvalti sonrasi gunesin dagin arkasindan artik gorunmeye baslamasiyla terasta guneslenerek dinlendik. Sonra ekipler sirasiyla koyuldular yola. Biz Hong ile birlikte 3 kisi, bir gun once kovalamaca oynadigimiz gruptan hemen once ciktik yola.

Onumuzde 2-3 saat yol oldugunu saniyorduk, Sicrayan Kaplan Kayasi patikasina inecegimiz yere varana kadar. Ama 1 bucuk saatte vardik asfalt yol ile patikanin kavustugu yere. Burada Tina’s G.H. (Tina’nin misafirhanesi) var. Herkes tekrar bir araya geldi. Kimisi asagiya irmaga inmek isterken cogunluk orada oturup aylaklanmayi tercih etti.
Bu arada toplulugun cogunlugu bir sonraki hedefimiz olan Shangri-La’ya gidecekti. Bir minibus ayarlandi parasini toplam sayiya bolecegimiz. Bizim 7 kisilik minibusumuzden yalnizca biz asagiya inecek olmamiza ragmen diger arkadaslar biraz bozulsalar da 3 saat bizi beklemeyi kabul ettiler. Ehh buraya kadar gelmisiz inip bakmayalim mi yane daha neler.

Aslinda cok da ahim sahim bir yere ulasmadik asagida ama yine de guzeldi inis cikis. Ustelik bekledigimizden 1 saat daha kisa surdu yol.

Bizden baska bir de Ingiliz arkadas ve daha sonra Yeni Zelandali oldugunu ogrendigimiz orta yas ustu imrenilesi insan inmisti 15-20 kisilik kalabaliktan.

Geri donunce birlikte ogle yemegi yedik ve sohbet ettik. 24 mayista Yeni Zelanda’ya gelecegimizi duymasiyla bize adres telefon vermesi bir oldu. Biz onu Gandalf’a benzettik biraz. Bizim 2. YZ. ‘li arkasimiz oldu, daha duyar duymaz bize ‘mutlaka bana geliyorsunuz varinca’ diyen. Tarlalar icinde bir ciftlikte yasiyormus. 20 sene once yine dunyayi gezerken Turkiye ‘den de gecmis. Gecmis dediysem bir bastan bir basa denebilecek kadar cok yere gitmis, ne Antalya’si kalmis ne Urfa’si. Hatta para yokmus da bir insaatta pencere dograma boyama isi yaparak orada yatip kalkmis, otostopla seyahat etmis coklukla. Insanlarin gercekten anlatacagi cok degisik ve ilginc hikayeleri olabiliyor.

Daha once Dali’de karsilastigimiz Iskoc arkadas ile yeniden karsilasmistik. Bize yeni geldigi ve bizim de haftaya gidecegimiz Vietnam ile ilgili bilgiler verdi. Israilli oldugunu anladigimiz 4 kisilik grupta aslinda 1 kiz Cek Cumhuriyeti ‘ndenmis. Ben onunla Cek uzerine sohbet ederken As’da Israillilerden Hindistan uzerine bilgi aliyordu. Ingiliz arkadas da Hindistan hayrani cikti. 2 sene evvel Nepal’e gitmek icin en ucuz bileti Hindistan’a bulmus ve 3-5 gunde Nepal’e ulasirim oradan diye dusunmus. O kadar etkilenmis ki insanlarin samimiyetinden 4 ay kalmis orda, sonra gitmis Nepal’e :).

Biz yokken 3 kanadali genci de yola katabilmek icin 10 kisilik bir baska minibus ayarlamislar. Ona dolusup ciktik Tibet’in kosesi Shangri-La’ya dogru. Kapidan almiyorlarsa bizde camdan bakariz degil mi?! :)

As & Em sirt cantalilar guruhunun arasindan bildirdi.