Besinci sabah gayet dinlenmis kalktik. Nedense sabahlari pek acikmiyoruz. Nutella ekmek ve kahve, haziriz bu sabaha.

Whangaparapara’ya veda etmeden evvel kisacik bir sahil ziyareti yaptik copleri atmak ve bagzi ihtiyaclar icin. Hizla donup, toparlandik. Dun zincir takildiginda zincir kanalini ve roller’i sokmustum binen yuklerle coktan yamulmaya basladigi icin. Onu geri takip oyle yola koyulalim, capa cekmek kolay olur diye dusunmustum. Bir kac pul ve 1 somun suya dusurdukten sonra yerine taktim. Iste benim bugunku sakarliklarim da boylece basladi. Dun zaten GoPro’nun sikma mandalini suya dusurmustum acilis olarak.

Koydan cikarken yelkenleri actik hemen cok beklemeden. Guzelde hizimizi aldik. Ben aceleyle oltayi atmak istedim koy cikisinda sabah kahvaltisi arayan bir Kahawai kasiga rast gelir mi diye ama onun yerine gunes enerjili ucuz yollu isigi dusurdum kicimla daglari devirip. Yelken seyrinde bir 8 cizip kurtarma operasyonu yapana kadar ya gozden kaybettik ya da batti gitti ve toplam kayip 3 oldu.

Iki saatlik bir seyir ardindan bidi bidi adaciklarinin arasina geldik. Burda durup, yuzup, adayi yuruyup mola verelim mi diye dusunduk. Yelkenleri al asagi edip motorla kenara yanasmaya basladik. Ruzgar ve gelgit akintisi itibariyla ortam hosumuza gitmedi tekrar toparlanalim derken oltanin yerinde olmadigini fark ettim. Bir anda farkindalik tokatladi. Yelkenleri indirmeden evvel kasigi cekmistim. Sonra oltayi yerine takip motoru indirip sandali saglama almistim ve kosarak one yelkenlere gitmistim. Buyuk ihtimalle motoru suya indirmek icin egildigim kic bolgede yine kicimla daglari devirip oltayi yerinden dusurmus olmaliyim, bunun baska aciklamasi olamaz. Baya uzuldum dogrusu. Ustunde 20 $’lik kasigiyla birlikte 90 $’lik oltam puff dedi gitti. As beni teselli icin ugrasti durdu ondan sonraki yarim saat.

Tekrar yelken seyrine donduk. Diger oltayi cikarip baska bir kasik attim. Yarim saat gecmeden olta firildamaya basladi. Cok direnmedi oltanin ucundaki arkadas. Kolayca geldi. Sanirim cekmeye baslamadan evvel biraz tekne ile suruklememizden yorulmustu. Itina ile aldim tekneye. Super bir Kingfish, gercekten buralarin en kral baligi. Ama gel gor ki legal limitlerin altinda. 65 cm boyunda bu derya kuzusunu 75 cm altinda avlamak yasak. Itina ile kasigi sokup, hatira fotografimizi cekip denize geri iade ettik tosuncugu. Suya deger degmez guc geldi guzellige. Az once pes eden balik daha havada kuyruk sallamaya baslayip suya deger degmez kayboldu.

Seyrin geri kalani da fena degildi. Iyi yol aldik. Cromber girintisine geldigimizde kendimize hususi bir koy aranmaya basladik kuzey yakasinda bizi dogu-kuzeydogu rurgarlarina karsi koruyacak sekilde.

Dolana dolana biryer bulamadik ve Port FitzRoy girintisine girdik. Sutten agzi yanan yogurdu ufleyerek yermis misali, dunku capa macerasi bizi capa atmadan evvel bes kere dusunmeye itiyir artik. Bir hayli kararsizliktan sonra DOC kamp alaninin onunde bidi bidi koyuna demir attik. Hemen kisacik bir yuzduk tazelenmek icin. Sonrada tatli suyla ve organik dogayla dost sampuanimizla tuzdan arindik. Ohh mis. Guzel bir aksam yemeginin ardindan gunu degerlendirme sohbeti, kitap okuma ve yazi yazma seansindan sonra yatmaya hazir ve istekliydik.
Iyiki de bu koyu secmisiz. Hayatimizda Roci’de gecirdigimiz en sakin geceyi gecirdik. Nerdeyse surrealdi. Sallanmiyor, donmuyor, ikide bir sandal tekneye vurmuyor, halat sesi, tingirti, branda herhangi bir ses gelmiyor, zifiri karanlikta goz gozu gormuyor, sanki bir hicligin bir yoklugun icindeyiz gibi. Kafayi mi yedik acaba diye gulustuk ve deliksiz bir uykuya daldik.

As & Re garip duygulara kapildiktan sonra bildirdi.
Aralik 25, 2014 – Port Fitzroy