“Ne oldu bu cocuklara; sanki bir durgunluk geldi; yapistilar kaldilar koltuga; bir sicak oda yuzu gormesinler hemen rehavet cokuyor bunlara!”, gibi seyler demis olabilirsiniz arkamizdan su gectigimiz haftalar icerisinde ya da tatile ciktiginiz icin bizi coktan unutmus olabilirsiniz tabi.

Gecen yazimizdan sonra biz de fark ettik bu durumu. 7 aydir yoldayiz hic boyle sehir ayrintisi gecmemistik, biz bu sehri bu kadar taniyacak kadar burada kaldik mi yahu?! Gercekten o kadar feci yayilmisiz ki biz bile anlamadik nasil tatli tatli mahalle hayati yasamaya basladigimizi.

Bu durumdan biraz siyrilip, hemen titreyip kendimize gelmeye karar verdik. Dostlarla tavla oynamak guzeldi ama turist vizesi suresi dolan birsey degil mi? Yeniden yollara dusmek gerektigine karar verdik.

Kis aylarini da bitirmek uzereyiz, bahara 2 hafta kaldi. Gerci “EYLUL kapidan baktirir kazma kurek yaktirir!”, durumunu da hesaba katmak lazim. Neyse biz bir cikalim yola bakariz o kismina.

“Eehh madem hava cok soguk, dagda tasta gezemiyoruz, yuzemiyoruz, ucamiyoruz, mercimekte de uyumak pek cazip gelmiyor soguk diye, ne yapsak ki?” derken As yeni bir kavram kesfetti. “Woofer olmak”. Yatak ya da yatak+yemek karsiligi gonullu hizmet gibi bir manasi olan bu kelimenin pesinden giderken de bir web sitesine denk geldi. Insanlar bu siteye yardima ihtiyac duyduklari konuyu yaziyorlar, sen de secip begenip iletisime geciyorsun. Sonra cat kapi evlerine gidip sen onlara yardim ederken, onlar da ustlerine dusen gorevi yapiyorlar ve seni misafir agarlar gibi agirliyorlar. Genel olarak gunde 2.5 saat calismak yatak, 4 saat calismak yatak+yemek seklinde karsilik buluyor. Gorevlerse hersey olabilir. Bahar oncesi bahcedeki yabani otlari yolmak revacta mesela. Bilgisayar alan yasli bir cifte destek olmaktan tutun, backpacker hostellarda carsaf yikamaya kadar, evine badana yapmaya karar veren birilerine yardim veya yeni cocuk sahibi olacak bir cift icin alisveris, temizlik gibi konularin ucundan tutmak gibi cesitli isler.

As hesap actigi gibi davet yagdi ulkenin dort bir yanindan. Mevzu biraz da kulturel iletisimi icerdiginden ve seyahat eden Turkler’e buralarda pek rastlanmadigindan merakla ve istekle davet ettiler bizi evlerine, ciftliklerine. Meyva toplatmak isteyen birileri, plaja giden yuruyus yolunu onaracak olan bir aile, ciftlikte yeni dogan hayvanlari biberonla besletmek isteyen bir cift, 3 tane cocuguyla bas edemeyen bir anne, bahara hazirlik yapmak isteyen bir teyze, websitesi hazirlamak isteyen bir aile ve aklima gelmeyen baskalari. Cok genis bir alana yayildigi icin ve hatta bazilarinin kuzey adada olmalari sebebiyle tabi hepsine olumlu cevap veremedik. Sureler ve ihtiyac duyduklari tarihleri hesaba katinca her isteyene gidemeyecegimize karar verdik, programimiz netlestikce iletisime gecmek konusunda sozlestik. Ilginc 2 tanesini sectik ve dustuk yollara.

Ilk mekanimiz Dunedin’in 100 kusur km kuzeyinde Oamaru sehrinde, Chillawhile adinda bir backpacker hostel oldu. Sloganlari cok hosumuza gitti. “Burada tv yok sadece sanat var! Muzisyen, ressam ya da yazarlara ozel imkanlar sunulur. Olmayanlara da baslangic aktiviteleri duzenlenir. Poi yapimi, yagli boya, uydurmaca isler…” Gunde 2.5 saat camasir yika bedava yatak ohh miss!

As & Re ufak ufak kuzeye ilerlerken bildirdi.