18 Mayis gunu Samui Adasi’ndaki konfor dolu gunleri sonlandiran gun ne yazik ki. 24’unden once Singapur’da olmamiz gerektigi icin, Singapur’a da 1-2 gun ayirmak istedigimiz icin ve sinir gecislerinde olusabilecek ongoremedigimiz olasi problemleri bertaraf edebilmek icin 5-6 gun evvel Samui’den ayrilmanin dogru olacagina karar verdik.

Samui’deki son gunumuzde, pek birsey yapmadik evde oglene kadar, cantamizi toplamak disinda. Oglen saatinde cikip sicaga bile aldirmadan soyle bir dolastik adada motorsikletle. Cok buyuk keyif motorsiklete binmek adada. Stres yaratacak hicbir unsur yok. Yasayabileceginiz tek stres yagmur bulutunun size yetisip yetismeyecegi stresi olabilir. Ona da stresli degil, keyifli bir kovalamaca diyebiliriz ancak. Kimi zaman biz onde, kimi zaman yagmur bulutu onde tatli tatli kovalamaca oynayip, arada avlanip, sonra elinden kurtulup sicak yardimiyla kuruyarak evin yolunu tuttuk saat 4 sularinda.

Niyetimiz 6 feribotuyla Surat Thani’ye gecmekti. Bu nedenle 5 olmak uzereyken saat Baris ve Kate’e el sallayarak ciktik yola. Samui Adasi en keyifli duraklarimizdan biri oldu suphesiz, onlar sayesinde.
Bindigimiz arac adaya geldigimiz gun yaklasik 45 dakikada aldigi yolu neredeyse 15 dakikada katetti ve kacirma ihtimaliyle kaygilandigimiz feribotu 45 dakika kadar beklememize sebep oldu. Olsun, beklemek iyidir kacirmaktan. Neyse ki feribot vaktinde kalkti, 1 dakika bile sektirmeden ve muthis bir gun batimi manzarasi esliginde bir bucuk saatte bizi Surat Thani’ye ulastirdi. Ben hayatimda boyle kizil bir gunbatimi gormedim, kizilligin bu kadar uzun gokte ve denizde kaldigini da gormedim. Samui seyahatimizin bir baska hediyesi oldu bize bu manzara.

Anakarada feribottan inince kosaradim kalabaligi takibedip, birlesik bilet adiyla satin aldigimiz feribot ve merkeze transfer hizmetinin, merkeze transfer asamasindaki minibusun ufakligi karsisinda hayrete dustuk. Bizim devasa cantalarimizin nasil sigacagini bilemedik ama allem edip kallem edip sigdirdi sofor cantalari biryerlere. Re’nin cantasi soforun yanina oturdu mesela ve sanirim en konforlu o seyahat etti.

Surat Thani merkez feribottan yaklasik 45 dakika surdu, bir hayli uzak. Merkezdeki otobus duragina geldigimizde minibusun soforu yutarmiyiz hesabi kisibasi 200 baht karsiliginda bizi tren garina goturmeyi teklif etti. Yutmadik tabi. Minibusten inip hemen oraciktaki pikap usulu taksiye binip (ya da tuktuk mu demeliyim bilmiyorum) toplam 200 baht odedik. 20 dakika gecip de hala gara varamayinca pikabin tek yolculari biz oldugumuz icin hafif bir kaygi bulutu gecmedi degil icimizden, ‘kaciriliyor muyuz acaba’ diye, ama sag salim vardik tren istasyonuna, kaygimizdan 10 dakika kadar sonra. Tren istasyonu feribota bir hayli uzak, Trenden inip Samui’ye giderken de yaklasik bir bucuk saat surmustu zaten yol.

Saat 22’ye gelirken tren garina vardigimizda trene kadar gecirmemiz gereken saatler vardi onumuzde. Hicbir sey yapmamis olmamiza ragmen pek bir yorgunduk. Cantalari bir banka koyup karsisina oturduk ve sonu gelmeyecekmis gibi gorunen bekleyisimiz basladi. Uyuduk uyandik birkac defa, birseyler yedik ictik. Saate baktik. Sadece yarim saat gecmis! Oyle oyle gece yarisini ettik. 01:26’da hareket edecegi soylenen trenimiz 3-5 dakika gecikmeli geldi ve 01:55’te (19 Mayis oldu artik) hareket etti. Alt kat yatagi satin almayi ilk defa basarabilmistik, 1 alt 1 ust almistik. Cantalari ust yataga koyup hemen alt yataga serildik. Kocaman da penceremiz var, disariyi seyrede seyrede uykuya daldik.

19 Mayis sabahi saat 8’e dogru koridordan gelen gurultuleri merak edip kafamizi cikardik perdeden disariya ve sinira yaklastigimizi, sinir gecisi icin trenden inmemiz gerektigini ogrendik. Uykudan uyaniyorsun ya da uyandiriliyorsun, “haaydi hopp sinir gecisi, cantalarini topla trenden in”, diyorlar sana. Bizse gumruk memurlarinin trene binecegini dusunmustuk hep, saflik iste :).

Tum esyalarimizla trenden inip gumruk binasina girdik. Gumruk binasi da degisik bir tecrube oldu bizim icin. Tayland gumruk memurlari pasaportumuza cikis muhru vurduktan sonra tek bir icki dukkanindan olusan vergisiz alisveris bolumunun onunden gecip Malezya gumruk memurunun bankosuna ulastik, 90 gun ulkede kalma iznimizin yazili oldugu giris muhrumuzle cantalarimiz kontrol etmek icin bekleyen gumruk memurunun onunde bulduk kendimizi. Neyse ki cok didikleyici davranmayip kaplumbaga kabugu vazifesindeki cantalarimizi acmaya yeltenmedi memur. Nereye gittigimizi sorup iyi yolculuklar diledi. Boylece binanin icinde dolasip, daha dogrusu soyle bir yuvarlak yapip, Tayland’ da girdigimiz kapidan Malezya’ da cikip, Tayland’ da indigimiz trene Malezya’ da geri bindik. Oldukca uzun bir kuyruk bekledigimizi eklemem gerekiyor sanirim, trenden inen herkesin pasaport kuyruguna girdigini bir hayal edin lutfen. Bir tren ucaktan misli misli daha cok insan aliyor ya hani!

Malezya’ya giris yaptiktan sonra trenle 3-4 saat daha devam ettik Malezya sinirlari icinde pirinc tarlalari ve hindistan cevizi agaclari manzarasiyla. Bangkok saatiyle 12:55’tte, Kuala Lumpur saatiyle 13:55’te Butterworth’e ulastik. Hemen bilet gisesine kosup o gece Kuala Lumpur’a giden trene bilet aldik ve bircok turistin Butterworth’e gelme nedeni olan Penang adasina dogru yollandik. Ama o baska bir hikaye baska bir zaman anlatilacak.

As ve Re (21 Mayis 2011)