Tahminimizden 2 gun daha uzun suren 7 gunluk Beijing maceramiz yarin gece bitecek. Bir gun kontrolsuz erken gelsek ve bir gun de dinlenmek icin fazladan kalmis olsak da, bu sure bu cok yuzyillik sehri bitirmeye tabi ki yetmez. Birden fazla Unesco kulturel mirasi, yuzyillarin yasak sehri, bin yillarin buyuk seddi, tapinaklar, bahceler, formaldehid icinde bizzat Mao Zedong ve cesitli yemekler geride kaldi. Bu hafta bolca tarih inceleyecek zamani da oldu As’in ve tarihi hikayeler de ogrenmis olduk sayesinde. Cin biraz daha netlesti sanki aklimizda geldikten bir ay sonra. Bunlari arkamizda birakip gelecek adimlara yoneldik.

Siradaki guzergahi planlamak icin yine actik haritayi, kitaplari ve tren yollarini onumuze. Su yone gitsek orada gormeye deger ne varmis, burdan gitsek de bu buyuk harfle yazilmis sehirde mi dursak, acaba surdan orasi kac saat surer gece treninde uyuyup hostel parasindan yirtabilir miyiz gibi sorular arasindan karar vermeye calisiyoruz. Bir hafta sonra Chengdu’da olmak istiyoruz, oraya 1 hafta ayirip artik iki gunluk Lhasa yoluna cikmaliyiz diye dusunuyoruz. Beijingden direk olarak Chengdu 25 saatten fazla suruyor. O yuzden bunu en az bir kere bolup, yolu gece yolculuklarina cevirmek lazim tam bir gun ziyan etmektense.

O kadar incelemenin ardindan en azindan 1 durak belirledik ve yonumuzu Deng Feng’e cevirdik. Orada buyuk bir Shaolin tapinagina ve 5 Taoist kutsal elementten Toprak’i (Earth) temsil eden Song Shan daginin eteklerini ve tapinaklarini gormeyi dusunuyoruz. Beijing gunlerini de eklemek uzereyiz siteye, notlarimizi birlestirip voltrani olusturma calismasi icindeyiz.

Bu sabah uyandigimizda yerde yine dort parmak kar oldugunu henuz soylemedim sanirim. Sabah kalkinca gordugumuz manzara yine bembeyaz bir Beijing’di. Kararimizi vermistik ve tren istasyonuna giderek biletimizi almamiz gerekiyordu artik. Alisiklar saniriz karli sabahlara, yollari acmislar hersey isliyor.

Metroya vardigimizda bir gariplik oldugunu hissettik. Daha islek bir duraga vardigimizda iyice fark edilir oldu ve bizde de isiklar yandi o anda. Cin tatilden donuyoooor. Yarin is gunu artik. Herkesin elinde bavullar, cantalar ittire kaktira. Metroda tren garina giden hatta aktardik, gara yaklastikca kovana (nest ya da spam point) daliyormusuz gibi olmaya basladi. Biz bu guruhu 3 hafta onceden taniyoruz sanki. Aslinda koylu tatili daha bitmedi, onlarin seasonal rush’i haftaya olmaliydi.
Tren gari ile 500 metre yurume mesafesindeki metro istasyonu arasinda karinca yolu gibi bir goruntu olusmus. Gidenler ve gelenler, herkesin tek ortak noktasi karda canta cekmeleri veya tasimalari.

Garin onune gelince durum daha komik oldu. Koyun mantigi boyle birsey olsa gerek, biri atlayinca hepsi pesinden atlarmis ya. 2 tane ust gecit var biri saginda biri solunda caddenin ve ikisi de tren garina gidiyor, ustelik vardiklari yer girise esit uzaklikta. Herkes soldaki ust gecitten gecmeye calisiyor nedense. Gecitin ustunde de onunde de hem gelenler hem gidenler herkes duruyor ve itisiyor. Once bizde sola gider gibi olduk sonra ayni meydanin sagindaki bos ust gecidi gorunce gulerek o taraftan gectik karsiya.
Bilet almak tereyagindan kil cekmek kadar basit oldu. Kolay olusunun saskinligini atamadik ustumuzden, tekrar tekrar kontrol ettik bileti. Ogrendik ki buyuk sehirlerin bilet giselerinde meger turist gisesi oluyormus. Bunu Xi’an da ucuncu bilet alma girisimimizde fark etmistik. 30 kusur tane onu tiklim tikis giseden tek bos olan ve ustunde ingilizce yazan giseyi bulmak cok kolay oldu. Beklemeden girdik, istedigimizi aldik, ciktik ve cok sevindik.

Artik gunun geri kalanini carsi-pazar gezip, yemek yiyip, otele donup camasir yikayip ve onumuzdeki gunlere ruhen hazirlanarak gecirebilirdik. Oyle de yaptik…

As & Em karli bir Beijing aksamindan bildirdi.