Pazartesi aksam aklima gelip de hava durumuna bakinca, bu haftaici mevsimin biraz oyuncu oldugunu ogreniverdik. Cin Seddi’ne gitmek icin elimizdeki en sicak gorunen gun Sali gunuydu, en yuksek sicaklik 6 derece gorunuyordu.
Hava tahmini bizi yaniltmadi. Gercekten de gunes tepsi gibiydi, hava bir bahar gununden kopmus gelmisti sanki. Taksiyle Beijing kuzey tren istayonuna gittik. 16 para tuttu sanirim, metroyla gideyim dusuncesiyle metroya yurudugune degmez. Badaling’e tren bileti aldik. Isin komigi o da 17 para, ustelik 1. sinif bilet. Birseylerin fiyatlari arasindaki oranlar saka gibi oluyor bazen.

Badaling Cin Seddi’ni gormek uzere gidilebilecek en uygun yer, bu nedenle cok kalabalik. Kalabaligi dusunup donuste yer bulamama ihtimaline karsi donus biletini de aldik. Orada ne kadar zaman gecirecegimizi tahmin edemedigimiz icin saat 7bcktaki son treni uygun gorduk. Yanilmisiz…

Hizli trenle yaklasik 1bck saatlik yolculugun ardindan Badaling’e ulastik. Yolun yarisindan itibaren Cin Seddi gorus alanimiza girdi. Daha trendeyken fotograf makinesi flaslari patlamaya basladi. Kimi parcasi yikilmis, kimi parcasi saglam, bir nokta-bir cizgi seklinde kimi zaman, uzayip gidiyor tepeleri asa asa.

Badaling’in butun malzemesi Cin Seddi. Baska hicbir turlu gelismemis. Birkac sirtin birlesme yerinde kaldigindan, belli ki zamaninda da pek bi onemliymis. Koca bir ovadan gelen hersey ama hersey en gecilebilir nokta olarak gorse gorse Badaling’i gorur, oyle hayal edin. Bu kucuk kasabada daralan bogaz, burayi gectikten sonra genisledikce genisleyip ucu bucagi gorunmeyen bir ovaya aciliyor Cin’in kuzeyine dogru.
Cin Seddi’ne giris bileti 40para sivil, 25para ogrenci. Ogrenci kimliklerimiz ise yariyor seviniyoruz:) trende giris biletiyle birlikte ‘ikisi beraber bunlarin’ diyerek gosteri bileti de satmaya calisan ablayi reddettigimize memnun oluyoruz. Turisti gorduler mi suyunu cikarip paraya cevirmeye calisiyorlar. ‘Bizim ulkemizde de boyle mi acaba’ diye dusunekaliyorum.

Cin Seddi’ne gelince… Great Wall (buyuk Duvar)… Tipki Amerikan baskani Nixon’un 1972’de Cin Seddi ziyareti sirasinda dedigi gibi “Bu buyuk bir duvar!” :) (“This is a great wall!”, US President Nixon 1972). Bu inanilmaz yapinin, dolana dolana tepelere tirmandigini, goz alabildigine ve alamadigina uzayip gittigini gordukce insan soyleyecek fazla birsey bulamiyor. Tam bir ‘adamlar yapmis!’ durumu. Asil sasirtici olansa tarih kitaplarinda okudugumuz, akinlardan korunmak icin cilginlar gibi bir is gucu kullanilarak yapilmis bu duvarin Cengiz Han’in ordusunu durduramayisi ve bu bolgenin 200-250 yil kadar Mogol hukumranliginda kalmasi. Velhasil sonradan kendileri de anlamislar korunmaya pek yaramadigini bu duvarin ve istihbarat, kuleden kuleye duman sinyali gondererek haberlesme, ulasim, sevkiyat hatta sinirdisi etme gibi amaclar icin kullanmislar butun kuzey sinirini dolasan bu hatti. “Cin Seddi dedikleri upuzun bir tirtilmis yahu” diyorum kendi kendime.

Gunes cok guzel ama ruzgar usutucu. Duvar yer yer cok diklesip mini mini merdivenlerle cikilir hale geliyor. Yilmiyoruz, en yukarda gorunen kuleye kadar cikmakta kararliyiz. Duvara cikar cikmaz herkesin gittigi tarafin tersine gitmis olmanin kolayligini yasiyoruz, cok kalabalik degil ve manzara icin gunesi arkamiza alabiliyoruz:)

Saat 3 e gelirken, Cin Seddi’ne keyifle bakmis, etrafi izlemis bir halde farkediyoruz ki donus trenimize daha saatler var ve hava hafiften tatliserte donmeye baslamis. Gunes artik daha az isitiyor. Kosa kosa istasyona gidip siradaki ilk trene (ki o 15:32 de ) biletimizi degistiriyoruz. Trende yer olmadigi icin, bizim 17 paralik 1. sinif biletler, “koltuksuz” adi verilen bir bilete donusuyor. Kafamizda yeni bir soru isareti, ‘Koltuksuz olunca ne oluyor?’. Ne olacak, koltuksuz oluyor iste di mi…

Treni bekliyoruz biraz, ama kimse bizim bekledigimiz aralikta beklemiyor. Cok komik bi durum :) Yerde bir tek bizim okuyamadigimiz bisey yaziyor, herkes gecerken baya baya gostere gostere okuyor onu, sonra durmayip devam ediyor ve baska yerde duruyor. Bizimle de dalga geciyorlardir aralarinda herhalde :) Tren gelip durunca anliyoruz nedenini tabii ki:) Durdugumuz yer yemek vagonunun kapisinin denk geldigi yer. Yemek vagonunun kapisi ise acilmiyor. Ama bu durum aklimiza baska bisey getiriyor hemen, hizlica trene binip yemek vagonuna dogru akiyoruz. Artik ‘koltuksuz’ degiliz.

Cin Seddi’ni de boylece gormus olduk iste.

Fotograflar burada.

As&Em Beijing’den bildirdi.